Strona:Klemens Junosza - Z pola i z bruku.djvu/108

— 104 —

zakątek. Niedaleko, za kwadrans będziemy... Panno Jadwigo...
 — Słucham Pana...
 — Ja już od dawna pragnąłem...
 — Widzieć to ustronie, o którem pan mówi?...
 — To, czy inne, wszystko jedno; byle mi dało sposobność do wypowiedzenia pani kilku słów, które...
 Panna Jadwiga zatrzymała się i wskazując na błyszczącą falę rzeki, rzekła:
 — Widzi pan, jak daleko już statek... Wydaje się teraz tak mały, a za chwilę zupełnie zniknie nam z oczu... Ja bardzo lubię podróż wodną... Chciałabym kiedy odbyć wycieczkę daleką, daleką, choćby do samego ujścia Wisły...
 — To od pani tylko zależy...
 — O! myli się pan...
 — Bynajmniej, jedno tylko słówko, a odbędzie pani nie wycieczkę, lecz podróż, nie do ujścia Wisły, lecz do najpiękniejszych krajów południa, gdzie niebo zawsze jasne, morze lazurowe...
 — Pan tam był?
 — Byłem, ale już dawno temu i te prześliczne, czarujące widoki chciałbym jeszcze kiedy zobaczyć...
 — Więc niech pan jedzie.
 — Sam nie... ale jeżeli...
 — Przepraszam — rzekła, — zdaje mi się, że mama mówi coś do mnie.