Strona:Klemens Junosza - Z pola i z bruku.djvu/197

— 193 —

Durch to cała kupa kamieni. Trzeba mieć dobre zęby, żeby go skruszyć.
 — No, a co z serwatką?
 — Ty pytasz?
 — Dlaczego ja nie mam pytać? Czy nie jestem twoja żona?
 — Właśnie dlatego ja pytam, po co ty mnie masz pytać?
 — Boleś, ty potrzebujesz nie mówić głupstwa!
 — A ty, Felcia, masz wiedzieć bez pytania, że jeżeli twój mąż powiedział, że idzie brać serwatkę, to ją z pewnością wziął.
 — Ty jesteś śliczny chłopak!
 — To ci od dziewiętnastu lat powinno być wiadome.
 — Może chcesz trochę się posilić?
 — Owszem, ale najpierw muszę odpocząć. Na mnie był surdut mokry, i kamizelka też nie sucha i wszystko, co na mnie jest, mokre jest i ja sam także; przecież wracam z licytacyi. Daj mi trochę poleżeć, okropnie dziś gorąco.
 — Leż sobie, owszem, to nic nie kosztuje.
 — Gdzie nasza kochana Rózia?
 — Ma zatrudnienie.
 — Jakie zatrudnienie?
 — Ona się chłodzi...
 — Chłodzi?