Strona:Klemens Junosza - Z pola i z bruku.djvu/24

— 20 —

 — To bagatelka. W tym roku owoce ogromnie u nas obrodziły, Andzia robi zapasy na zimę, a dowiedziwszy się, że mam dziś być w mieście, prosiła, żebym zawiózł parę słoików dla cioci.
 — Andzia robi zapasy na zimę?
 — Cóż dziwnego? Z roku na rok to się powtarza.
 — Na zimę?
 Pan Stanisław spojrzał na ciotkę, nie rozumiejąc pytania.
 — To jest... nie... — rzekła — myślałam w tej chwili o czem innem i być może, że... powiedz-że mi po co przyjechałeś do miasta?
 — Mam dużo interesów do załatwienia, muszę zrobić niektóre sprawunku dla domu, widzieć się z adwokatem... być w sądzie...
 — Aha, w sądzie. Sprawę zapewne masz?
 — Nie, muszę tylko zebrać pewne informacye, dotyczące majątku małoletnich sierot po panu Anzelmie, zapewne znała go cioteczka?
 — Znałam, ale cóż ty masz z jego sierotami wspólnego?
 — Jestem członkiem rady familijnej, w tych dniach odbędzie sie pierwsze posiedzenie, więc muszę mieć dokładne wiadomości o stanie majątku. Przejrzę księgę hypoteczną, załatwię sprawunki i za dwie godziny wracam do domu. Ale też cioci stangret rzeczywiście marudzi, dotychczas jeszcze nie zajechał.