Strona:Klemens Junosza - Z pola i z bruku.djvu/30

— 26 —

 — No nie tylko — odpowiedziano — sztuka Hipokratesa ma tutaj również swoich przedstawicieli.
 — Na to niech szanowny mecenas nie narzeka — odciął się doktor, — bo na wszelki wypadek jest ratunek, a nie bagatela to dla tłuściochów.
 — Dajcież panowie pokój... tu nie szpital, żeby o chorobach mówić. Co to przyjemnego?... Szkoda wielka, że Letkiewicz nam uciekł, byłby nas rozweselił, a oczywiście i butelkę postawił.
 — Nie o to chodzi, potrafimy i sami.
 — Mnie się zdaje, że z nim jakoś niedobrze — rzekł jeden z gości.
 — A cóż takiego?
 — Doktor z księżyca spadasz, czy co? Wiadomo przecież, że Mandelblat procesuje Stacha, i że może go urządzić...
 — Skąd mam o tem wiedzieć, ja spraw nie prowadzę, a z żydami tyle tylko mam do czynienia, że im kiedy niekiedy oglądam języki. Czy naprawdę z Letkiewiczem tak źle?
 — Casus pascudeus, panie doktorze, może z folwarku wylecieć...
 — Od czegóż wy jesteście? Nie możecie poratować przyjaciela.
 — A ilu też szanowny konsyliarz poratowałeś suchotników, co?
 — To inna rzecz, a suchoty inna.