Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/14

— 8 —

rzycielami i pcha dalej ciężką taczkę mizernej egzystencyi. Co do pana Topaza, widocznie sądzonem było, żeby został naszym sąsiadem, bo w kilka miesięcy później nabył duży majątek Brzozów, o parę mil stąd odległy.
 — Gospodaruje?
 — Sam nie; trzyma rządcę, który dobrze wywiązuje się ze swego zadania. Właściciel gościem tylko bywa w majątku na parę miesięcy letnich. Pośpieszmy...
 Puścili konie kłusem i zwolnili na drugiem wzgórzu.
 — Zwracaj teraz na prawo — rzekł starszy, — tą polną dróżką do lasu, a zaraz za lasem cel naszej podróży. Bardzo jestem ciekaw, czy też ciotka cię pozna. Ty ją zapewne dobrze pamiętasz?
 — Tęga, brunetka, oczy duże, błyszczące.
 — Toś trafił, jak kulą w płot! Nie tęga, nie brunetka i nie ma błyszczących oczu.
 — Czyżby się tak zmieniła?
 — Zeszczuplała, włosy ma prawie białe, a oczy przygasłe, nosi ciemne szkła i trochę niedowidzi.
 — A zdaje się tak niedawno.
 — Około osiemnastu lat. Czy tak?
 — Ostatni raz widziałem ją wtedy, kiedy oddano mnie do szkół; wówczas miałem dziesięć lat życia.