Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/176

— 170 —

staranności w tualecie, wiemy, dlaczego, chociaż zawsze jest ładną, dziś pragnie być prześliczną.
 — Jakiż to powód? Gdzie go widzisz?
 — Nie widzę dotychczas, ale gotów jestem założyć się, że jest on za oknem, że prawdopodobnie zbliża się ku temu domowi.
 — Mój Jasiu, dajże już pokój — rzekła Andzia, a na twarzy jej ukazały się żywe rumieńce. — Prześladujesz mnie i dręczysz, nie wiem dlaczego.
 — Otóż zbliża się ktoś, co naszą sprawę osądzi — rzekł pan Jan do wchodzącej Niny. — Niech pani siądzie na fotelu, słucha uważnie i poważnie, ja rzecz przedstawię.
 — Sędzią mam być?
 — Tak, pani, jako osoba poważna i kompetentna.
 — Ale co i kogo mam sądzić?
 — Niech pani raczy odpowiadać na pytania: Czy Andzia nie wygląda dziś prześlicznie?
 — Jak marzenie! Przed chwilą sama jej to powiedziałam.
 — Drugie pytanie: czy młoda osoba, dokładająca starań, aby ładnie wyglądać, ma w tem jaki cel? Niech pani odpowie krótko, w kilku słowach.
 — Każda z nas chciałaby ładnie wyglądać.