Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/188

— 182 —

że jutro powitam panie w naszych progach, i panią również — dodał, zwracając się do wdowy.
 — Gdzież nam do zabaw! — odrzekła — przecież jesteśmy w żałobie.
 — Alboż to zabawa!? Czy bal z tańcami wydaję? Na takich zabawach, jakie u nas, w naszych dworkach bywają, można i w żałobie bywać. Rozmowa, wymiana myśli, wspólne przepędzenie czasu, a dla amatorów stolik do kart. Znajdziemy się w tym samym komplecie, co i teraz; może jeszcze przybędą dwie, trzy osoby. Powołuję się na zdanie pani Justyny, czy panie mogą być na takim balu.
 — Bez kwestyi mogą. Przyjedziemy wszystkie.
 — I pan Jan.
 — Naturalnie; zabrałam go na całe święta, więc gdzie my będziemy, tam i on.
 — A jednak ja jutro rano ucieknę — rzekł młody człowiek.
 — Ciekawam, dokąd i poco?
 — Do Krasek i do Królówki na kilka godzin; spotkamy się w kościele.
 Andzia położyła rękę na jego ramieniu i rzekła szeptem:
 — Z Królówki powrócisz tu, do nas, a stąd dopiero do kościoła.
 — Dlaczego?