Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/213

— 207 —

 — Naturalnie, taki amator nie opuściłby stanowiska, i chyba jakaś nader ważna przyczyna...
 Do pokoju wszedł nadleśny.
 — Panie Szulc — zawołał gospodarz, — czy pan nie widziałeś doktora? Zniknął.
 — Odjechał przed dwiema godzinami.
 — On odjechał z polowania! To chyba koniec świata!
 — Odjechał, proszę pana, rzeczywiście zaraz po pierwszym zakładzie. Przyszedł do mnie, mówiąc, że nader ważny powód zmusza go do natychmiastowego odjazdu.
 — Dlaczego pan mi o tem nie dałeś znać?
 — Nie chciałem pana niepokoić, a przytem nie było kiedy: musiałem dawać baczenie na wszystko.
 Gdy o doktorze mówiono, dojeżdżał on już do miasteczka, a w chwilę później był w domu, wrzucił trochę rzeczy do walizki, posłał na pocztę po konie i pośpieszył na najbliższy pociąg.
 Na stacyi kolei spotkał pana Jana.
 — Co pan tu robisz? — zapytał.
 Młody człowiek sięgnął do kieszeni, wyjął z niej depeszę i, nic nie mówiąc, podał doktorowi.
 Telegram był od pani Piotrowej, a brzmiał krótko:
 „Przyjeżdżaj natychmiast.”