Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/255

— 249 —

szkodzić w lecie, albo na jesień, na wiosnę nigdy.
 — Skąd to Abram może wiedzieć? przecież Abram nie doktor.
 — Ale wiem; mówił mi Berek, felczer. Pan Pakułowski go zna? On jest wart więcej, niż dziesięciu doktorów; to mechanik w swoim fachu pierwszy! On wytłómaczył mi, że na wiosnę w drzewie burzy się sok, a w człowieku krew. Pewnie pan o tem słyszał?
 — Słyszałem; wiadoma rzecz, że się burzy.
 — Nu, więc jeżeli człowiek wypije trochę spirytusu, to krew ma lepszą próbę. Może mieć nawet dwunastą próbę, jak dobra okowita. Dlaczego my nie mamy mieć takiej krwi?
 — Pięknie Abram przemawia — rzekł nawpół przekonany ekonom.
 — Ja zawsze pięknie przemawiam; ja prawdę mówię, prawdą żyję, prawdą handluję. Chodźmy do Szmula.
 — A no, to chodźmy.
 W chwilę później pan Pakułowski z Abramem siedział w małej stancyjce za sklepem i naprawiał moc swej krwi.
 Abram napił się także i obadwaj przyjęli postawę wyczekującą. Ekonom usiłował odgadnąć, czego żyd od niego chce. Abram