Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/258

— 252 —

 — Niby ja mogę? Ja nie mogę; taka rzecz do mnie nie należy; a po drugie, powiedziałem, że nie mam chęci.
 — A może ten owies pojedzie do Warszawy?
 — Może... może... nie wiem.
 — Na co kręcenie? Powiadają, że żydzi kręcą. Pan Pakułowski to samo potrafi, potrafi w dubelt lepiej, niż żydzi. Na co to? do czego?
 — A bo Abram przyczepił się do tego owsa nie wiadomo poco.
 — Właśnie, że wiadomo! Chcę kupić, dobrymi pieniędzmi zapłacić, chcę handlować. Ja wiem, co chce zrobić ten młody pan z Krasek, który i u was rządzi. Ja wiem tak dobrze, jak pan Pakułowski, może nawet i lepiej. On chce wszystko do Warszawy sprzedawać, chce nas omijać.
 — Niby kogóż to was, Abrama?
 — Nas, nasze miasto, tutejszych kupców. Czy to porządnie jest, czy to się godzi?
 — Skoro tam lepiej płacą, to godzi się.
 — To nie jest porządna mowa, nie jest szlachecka mowa. Od dawna tak było, że panowie we wsiach mieli zboże na sprzedaż, a kupcy w miasteczku pieniądze do kupienia. I to było dobrze, sprawiedliwie, porządnie. Panowie mieli z czego żyć, kupcy także. Nieraz zrobili dogodność, dali pieniędzy naprzód,