Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/261

— 255 —

 W tejże chwili do stancyi wtoczyła się Sałacka.
 — Pan Pakułowski! — zawołała w progu — czy mnie oczy nie mylą!?
 — Ten sam, ten sam. Dzień dobry pani Sałackiej, moje uszanowanie!
 — Dawno już pana nie widziałam.
 — I ja też. Co pani Sałacka tu robi?
 — A cóż ja robić mogę? Męczę się, zabiegam, pracuję, duch się już we mnie ledwie kołacze, a zdrowia nie mam za trzy grosze.
 — Pewnie przywiozła pani Sałacka co na sprzedaż?
 — A była tam odrobinka na wozie. Żydzi kupili, sprawunki zrobiłam i właśnie chcę wracać, tylko że od tego krzyku, ujadania się, targowania, osłabłam zupełnie, w piersiach kole, w gardle zaschło i ledwie już stoję na nogach.
 — To też właśnie pasuje, żeby pani trochę usiadła. Oto kanapa porządna, będzie wygodnie.
 — Ja tam o wygodę nigdy nie dbam. Byle jak. Alboż to dużo takiej babinie potrzeba?
 — Może pani Sałacka nie wzgardzi? Piwo niezłe.
 — Owszem, dziękuję za grzeczność, ale z tego zmęczenia, tej fatygi, to może kieliszek