Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/290

— 284 —

miasto wyjdę, za godzinę powrócę. Pojedziemy przez Królówkę, dobrze?
 — Wiedziałem, że ci droga zawsze tamtędy wypada — odrzekł doktor. — Idźże, a powracaj niedługo. Czekać będę.
 Zaledwie młody człowiek ukazał się na rynku miasteczka, otoczyła go gromada spekulantów i faktorów. Wiedzieli oni już o jego przybyciu i czekali na niego. Każdy miał coś do powiedzenia, każdy występował z propozycyą; rej między nimi wiódł Abram, ten sam, który badał ekonoma, dlaczego pan Jan nie sprzedaje owsa. Głos Abrama panował nad wszystkimi.
 Otoczony przez ową gromadę, młody człowiek nie mógł zrozumieć, o co tym ludziom chodzi, wszyscy bowiem mówili jednocześnie, a jeden drugiego usiłował przekrzyczeć.
 — Dajcież mi pokój! — rzekł pan Jan — odczepcie się, nic was nie rozumiem.
 — To jest racya — rzekł Abram: — rozejdźcie się, niech jeden mówi. Ja będę mówił.
 — Dlaczego nie ja?
 — Ja też potrafię!
 — Chwalić Boga, i ja mam kawałek języka w gębie.
 — Sza, sza! — zawołał Abram. — Ja się z wielmożnym panem rozmówię, a później