Strona:Klemens Junosza - Za mgłą.djvu/92

— 86 —

 Pakułowski protestował, powtarzając ciągle jeden tylko wyraz:
 — Łgarstwo!
 To ich doprowadziło do pasyi.
 — Pan Pakułowski — krzyczeli — chce nas krzywdzić; on jeszcze w swojem życiu nigdy prawdy nie powiedział.
 — Łgarstwo!
 — On jeszcze w swojem życiu nigdy trzeźwy nie był.
 — Łgarstwo!
 — Co to za gadanie jest! Co za łgarstwo? Czy pan Pakułowski pamięć stracił, czy przy rozumie nie jest?
 — Cicho, cicho! — zawołał pan Piotr — dość już! Dwie godziny zeszło na niczem. W taki sposób nie dojdziemy do ładu. Przestańcie mówić wszyscy razem, legitymujcie się po kolei; kto ma jakie pretensye, niech je usprawiedliwi, niech złoży dowody, a wtenczas...
 — My wszyscy jesteśmy sprawiedliwi, wszyscy mamy dowody. Gdzie jest waryat, któryby dał bez dowodu? Gdzie ci pewni panowie, którym na samo godne słowo dać można?
 — Możeby się znaleźli — rzekł pan Topaz.
 — Prawda, prawda, są, ale takich niedużo.
 — Łgarstwo! — odezwał się znowuż Pakułowski.