Strona:Klemens Junosza - Zagrzebani.djvu/117

 — Wajnberg.
 — Aha Wajnberg?.. wprawdzie żyd, ale bardzo zdolny człowiek; jak trzeba zrobić operacyę to go o dziesięć mil wzywają...
 — Nie przeczę... ale to mnie nic a nic nie przekonywa...
 — Dla czego?
 — Bo nie...
 — Nie! łatwo to jest powiedzieć nie — ale trzeba to powiedzenie usprawiedliwić czemś, uzasadnić.
 — Nie mam do nich najmniejszego zaufania... Boję się tych recepciarzy, tych wielkich ludzi z małych miasteczek — i za nic w świecie nie powierzę im swego zdrowia.
 — Nie?
 — Nawet za największe skarby...
 — A jak ja poszlę po którego?
 — To się pofatyguje napróżno.
 Pan Mikołaj przeszedł się kilkakrotnie po pokoju...
 — Tedy — rzekł po namyśle, stanąwszy przed córką — powiedże mi Lucynko, co ja mam z tobą robić?..
 — Właśnie po to przyszłam.