Strona:Klemens Junosza - Zagrzebani.djvu/14

 — Gdzie? — odpowiadał — gdzie? Obok, przy sobie, tuż! Nie darmo powiadano: są, którzy oczy mają a nie widzą, mają uszy a nie słyszą. Nie darmo powtarzam, nie darmo.
 — Ależ, panie Symplicyuszu, wyraźniej się tłómacz — mówiono.
 — Wytłómaczę się jak najwyraźniej, ale wiem, że to śmiechem przyjmiecie — a słowa moje będą jak groch na ścianę rzucony... Otóż w czem rzecz! Małoż to macie żydów koło siebie? Nie możecie im się przypatrzyć? nie możecie ich naśladować?
 — Żydów?
 — Tak, żydów! moi panowie.
 — Ich naśladować! od nich się uczyć? ależ panie Symplicyuszu kochany, toć to pijawki, wyzyskiwacze, lichwiarze!...
 — Prawda!...
 — A jednak...
 — A jednak pamiętajcie, że te pijawki mocne są — a w ciągu dwóch tysięcy lat potrafiły, w najnieprzyjaźniejszych warunkach, utrzymać swoje istnienie. Nie dały się i basta.
 — Czegóż to dowodzi?
 — Dużo dowodzi, bardzo dużo! Przedewszyst-