Strona:Klemens Junosza - Zagrzebani.djvu/165

stał, zawianie, apopleksya, czy coś podobnego.. Pan Jajko zaraz krew puścił...
 — Chory przytomny?
 — Zdaje się — rzekł pan Karol, otwierając drzwi i prowadząc za sobą doktora.
 Pan Symplicyusz na ganku został.
 — Jak ci imię? — zapytał fornala.
 — Maciej, wielmożny panie.
 — Jesteś tęgi chłop, ślicznieś się spisał.... a ponieważ obiecałem dukata...
 — Ja tam wedle dukata nie jeździł, ino dla chorego dziedzica — odpowiedział fornal.
 — Więc nie chcesz?
 — Nie ma za co brać, panie. Dla takiego pana, jak nasz dziedzic, to kużdy choćby w zębach doktora przyniesie... Niech mnie ino pan pozwoli wziąć kare konie od stangreta, to i lekarstwo duchem przywiozę...
 — Dobrze, mój kochany, bardzo dobrze, zaprzęgnij kare konie i bądź gotów, a co do dukata, to skoro ty sam nie chcesz przyjąć, ja go twoim dzieciom zaniosę.
 — A to do woli i ochoty wielmożnego pana —