Strona:Klemens Junosza - Zagrzebani.djvu/91

 — Niechże ojciec będzie łaskaw podpisać — nalegał pan Karol.
 — Zaraz, zaraz, nie bądź taki gorący, muszę przecież wiedzieć, co podpisuję...
 To rzekłszy, wydobył z kieszeni okulary, przetarł je kilkakrotnie chustką i uzbroiwszy w nie zmęczone oczy, powoli czytać zaczął...
 Pan Karol usta z niecierpliwości przygryzał.
 — No cóż? — zapytał, gdy ojciec czytanie skończył — czy tak dobrze będzie?
 — Przewybornie... Nie spodziewałem się po tobie, mój Karolku, że tak znakomicie umowy umiesz pisać. Minąłeś się ze swojem powołaniem, stworzony jesteś na rejenta.
 — A zatem?
 — Wszystko dobrze, tylko zapomniałeś o jednej bagatelce — a ta bagatelka warta prawie tyle, co cały Maciejów.
 — Co? co ojciec mówi?!
 — Wiadomo ci zapewne, że jako właściciel Maciejowa, mam nieskończony jeszcze proces z kapitułą... Proces gruby, nie przedawniony, bośmy się pilnowali terminów. Ja to wziąłem po ojcu i nie chciałbym zmarnować.