Strona:Klemens Junosza Wybór pism Tom V.djvu/214

was pisać, żebyście zemną mieli współkę, ale wy chcecie jechać za morze, to już jest inny interes.
 Icek zaczął gładzić brodę.
 — Słuchajcie, Mojsie — rzekł — ile szlachcic chce rocznej dzierżawy z tego młyna?
 — On dużo chce, on chce tysiąc rubli...
 — Ja wiem, że niemiec płacił półtora.
 — Ale nie dawał za sześć lat z góry! Ja powiedziałem, w takich warunkach to jest bardzo wyciągnięta dzierżawa; można dać najwyżej siedmset i to więcej przez życzliwość, aniżeli dla zysku. Czy ja miałem racyę?
 — Sprawiedliwe wasze słowo.
 Nastało długie milczenie. Obaj kuzynowie palili fajki z wielką rozwagą i spokojem, patrząc na wróble skaczące po ulicy. Icek doznawał rzewnego wrażenia, zdawało mu się, że ten młyn w Wywłoce, właściwie nie jest w Wywłoce, lecz w owym błogosławionym kraju za morzem, że tam właśnie, w tym młynie jest owo piękne życie, spokój, majątek, poszanowanie, honor. Czy za morzami trafi się taki doskonały interes?
 — Mojsie! — rzekł Icek.
 — No?
 — Ja myślę, że ten młyn trzeba obejrzeć...
 — Jak chcecie.
 — Co to zaszkodzi, jak ja go zobaczę?
 — Myślę, że ani młynowi, ani wam.
 — To jedźmy.
 — Oba?
 — Tak, wy i ja.