Strona:Klemens Junosza Wybór pism Tom V.djvu/228

sady, ja jestem teraz cały młynarz, ja znam tylko stawidła. Może one są także zasady. Ja panu co powiem: tak czy tak, trzeba żyć i to jest najgłówniejsza zasada. To jest cała mechanika, całe koło, które obraca świat. Niech pan mówi tak, albo tak, a ja powiadam swoje. Tam serce gdzie chleb, inaczej to nie może być.
 — Nie, Icku.
 — Może dla państwa nie, dla nas tak. Nam się należy cały świat z prawa sukcesyi.
 — Po kim, u dyabła?
 — Po Jakubie.
 — Po jakim Jakubie?
 — Wie pan, Abraham miał syna Izaaka, Izaak miał dwóch synów: Jakuba i Ezawa. My jesteśmy od Jakuba, państwo od Ezawa; a Jakub był starszy.
 — Ezaw był starszy.
 — Był, ale on swoje starszeństwo zcedował; bardzo formalnie, przed regentem, na Jakuba; ta cesya na nas przechodzi... bo dzieci Jakuba, który znaczy to samo co Izrael, to my...
 — Naciągasz Icku.
 — Co mam naciągać, to jest prawda.
 — Ostatecznie, nie wygrałbyś swojej sprawy przed sądem.
 — Ja wiem, ale to nic nie szkodzi. Nie mam wyroku, staram się innym sposobem.
 — Jak?
 — Jak można, tak czy siak, abym swoje miał. Zresztą, proszę pana, co my mamy o tem gadać. Ja mam swoje prawo, pan ma swoje; ja mówię tak, pan