Strona:Klemens Junosza Wybór pism Tom V.djvu/42

 — Przepraszam cię aniołku, ale w tym razie ja dobrze wiem, czego niewiem.
 — Ha, ha! to mi się podoba! więc ostatecznie czegóż nie wiesz, pedancie?
 — Nie wiem, czy wogóle kobiecie... względnie młodej...
 — Proszę! co za łaska! więc ja jestem tylko względnie młoda?
 — To jest... że się tak wyrażę... zapewne... jeżeli chodzi o ścisłą deknicyę...
 — Eh! mój mężu, jesteś bezwzględnie stary nudziarz i mantyka... Chorego odwiedzić i zaopiekować się nim, jest obowiązkiem chrześciańskim. Nie prawdaż Stefciu? — dodała — zwracając się do siostry.
 Pani Stefania wyraziła zdanie, że współczucie dla cierpiących jest najpiękniejszą stroną duszy kobiecej.
 — Ha — rzekł z rezygnacyą regent — jesteście obie pełnoletnie i do działań urzędowych zdolne, róbcie więc co wam się podoba, ale ja od wszystkiego ręce umywam; pamiętajcie sobie, żem ostrzegał. Ostrzegałem, uważasz duszko.
 — A cóż nam zagraża?
 — Plotki, moja pani; nasz Piskorzew jest piękne miasteczko, ale partykularz; języki tu dłuższe, aniżeli gdzieindziej, zwłaszcza...
 Zatrzymał się nagle.
 — Co zwłaszcza? — nalegała regentowa — dokończże skoro zacząłeś...
 — Ja... to jest... właściwie tak... ale obawiam się obrazić...