Strona:Klemens Junosza Wybór pism Tom V.djvu/86

się skończył, a po drodze piasczystej szkapa szła noga za nogą.
 Pan Michał rozglądał się po okolicy.
 — Zboża wcale niebrzydkie — rzekł do żydziaka.
 — Nu, jak na taki piasek, to nawet bardzo ładne w tym roku.
 — Piasek, powiadasz?
 — Albo nie?
 — A w Marysinie dobre grunta?
 — Tam jeszcze lepszy piasek.
 — Do dyabła! to źle.
 — Co ma być złego? folwark jak folwark. Tam był dawniej za pachciarza mój wujaszek Nuchym.
 — A teraz nie jest?
 — Po co on ma tam być? Póki były krowy, to i pachciarz siedział, teraz niema co doić.
 — Ale gadasz! ja wiem, że tam inwentarz jest i podobno bardzo ładny.
 — Dawniej był, teraz nie wiem; może jeszcze co jest, może niema, ale mnie się zdaje właśnie, że niema.
 — Jakże u licha?! folwark bez inwentarza?
 — Różnie bywa, wielmożny panie, z inwentarzem, bez inwentarza, z budynkami, bez budynków, czasem z dziedzicem, a czasem bez dziedzica. Z tego Marysina dziedzic wylatuje dość często, za mojej pamięci było trzech, a Nuchym pamięta z dziesięciu. To jest ładny folwark; kupi go kto, posiedzi parę lat, czasem krócej, i już go niema, i znów się znajdzie jaki głupi, co chce zagrzebać w piasku dobre pieniądze.
 Pan Michał obraził się.