Strona:Klemens Junosza Wybór pism Tom V.djvu/99

zaboli, chcę żebyście zastały wszystko w porządku. Na stacyi będzie oczekiwał powozik.
 — Jest powozik?
 — Tak jakby był.
 — Nie rozumiem, mój mężu.
 — Bo widzisz on jest obecnie w reperacyi, kazałem go cokolwiek odświeżyć.
 — Na co takie wydatki!
 — To trudno, moja żono, gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą.
 Na drugi dzień pan Michał udał się do wekslarza i zamienił kilka listów zastawnych na gotowiznę. Było mu trochę przykro rozstawać się z owemi baraniemi skórkami, do których posiadania doszedł przez długoletnią oszczędność; pocieszał się wszelako przekonaniem, że wkładając kapitał w dobra ziemskie, nie popełnia marnotrawstwa, lecz, przeciwnie, lokuje pieniądze dobrze i może liczyć na umiarkowany, ale pewny procent.
 Załatwiwszy się u wekslarza, puścił się na poszukiwanie powoziku, a szukał takiego, któryby był trochę używany, ale mocny, elegancki i tani. Chodził od fabryki do fabryki i z podziwienia wyjść nie mógł, ile żądają za marne cztery koła i pudło! Dowiedział się zarazem, jaka jest cena porządnych zaprzęgów i liberyi, co utwierdziło go w przekonaniu, że powoźnicy i rymarze trudnią się głównie obdzieraniem ludzi ze skóry.
 Rymarz z najuprzejmiejszym uśmiechem zaśpiewał za chomonta kilkadziesiąt rubli i jeszcze namawiał na kupno siodła.
 — Przyda się zawsze na wsi, panie dobrodzieju —