Książka ta wyszła po raz pierwszy w Warszawie r. 1819 i doznała takiego powodzenia, że już w kilka miesięcy potrzeba było przygotować drugie wydanie. Przez lat 50 co najmniej utrzymała się w całkowitej powadze swojej. Bo jakkolwiek »entuzyastki« nasze z Gabryelą (Narcyzą Żmichowską) na czele, nie były zadowolone ze wszystkiego, co w niej o roli kobiet w społeczeństwie Tańska napisała, nie odzywały się przecież z tą opinią w druku, a większość matek, wychowanych na »Pamiątce«, zalecała córkom jej odczytywanie. Dopiero przy nowem zbiorowem wydaniu dzieł Hoffmanowej w r. 1876, Żmichowska, z całą czcią dla wychowawczyni tylu pokoleń niewieścich, poddała krytyce niektóre części »Pamiątki«, ale zarazem dołączyła te znamienne słowa: »Czas sam przez się dydaktyczne niedokładności pism Hofmanowej sprostował; zamiast wykazywać jej omyłki, raczej zachęcać trzeba, żeby młode pokolenie odświeżyło sobie
