Strona:Kościół a Rzeczpospolita.djvu/054

Ta strona została przepisana.



ROZDZIAŁ SZÓSTY.
Ciąg dalszy ministerjum Combes’a. Nota
dyplomatyczna papieża do mocarstw.
Niełaska dwu biskupów konkordatowych.

Wybory dały większość radykalną i socjalistyczną, i stronnictwo rozdziału kościoła i państwa wzrosło w Izbie.
Pewien poseł o znacznej inteligiencji i wielkim sercu, Francis de Pressensé, który posiada głęboką znajomość Europy współczesnej, złożył wniosek bardzo opracowany, pierwszą i trudną próbę prawa, zapewniającego zarazem prawa sumienia i państwa (dnia 7 kwietnia roku 1903).
Dość znaczną ilość projektów na ten sam temat złożyli posłowie, należący do wszystkich frakcji Izby, z wyjątkiem prawicy, rojalistycznej i katolickiej. Izba powierzyła rozpatrzenie ich komisji, która oświadczyła się jednym głosem większości za rozdziałem. Komisja poleciła socjaliście Arystydowi Briand’owi ułożenie raportu, mogącego służyć za podstawę do dyskusji publicznej.
Leon XIII umarł. Konklawe pod naciskiem rządu austrjackiego obrało na papieża arcybiskupa weneckiego