Strona:Kodeks honorowy i reguły pojedynku.djvu/55

muje, żądając tylko walki na pistolety, musi to jego żądanie bezwarunkowo być uchylone.
 § 175. Przy pojedynku na pistolety ciąży na sekundandantach przedewszystkiem ważne zadanie wyboru odpowiedniego miejsca, które ma tutaj pierwszorzędne znaczenie.
 Miejsce powinno się wybierać w przededniu walki, nie w ostatniej chwili. Należy zważać, aby żaden z przeciwników nie był upośledzony pod względem jakości terenu, rozkładu światła etc. — dalej, aby horyzont nie był zaćmiony lub zasłonięty (murami, drzewami) — gdyż wszystko to stanowi dla walczących przeszkodę.
 § 176. Drugą ważną sprawą jest wybór broni.
 Powinna ona być w obu egzemplarzach zupełnie pod każdym względem jednakową, obu przeciwnikom nieznaną, a wypróbować ją należy przez oddanie ślepych strzałów.
 Jeżeli obrażony ma prawo używania broni własnej, ciąży na nim obowiązek dostawienia drugiego zupełnie równego egzemplarza dla strony przeciwnej.
 Przeciwnik może ją przyjąć lub odrzucić i posługiwać się własną; od kogokolwiek jednak broń pochodzi, musi ona w przededniu walki być sekundantom oddaną do wypróbowania i przechowania.
 § 177. Nawet przy pojedynku na pistolety własną bronią, oznaczenie miary naboju musi być pozostawione sekundantom. Taksamo mają oni zbadać i stanowczo zakwalifikować rodzaj prochu, kapsli, kul etc.
 Zapaśnik, bijący się własną bronią, który nie chce poddać się ostatnim przepisom, jest uważany za odmawiającego pojedynku.
 § 178. Używanie pistoletów wyjątkowej kwalifikacyi (»precyzyjnych« etc.) jest niedopuszczone.
 § 179. Po zbadaniu broni, oczyszczeniu jej i przygotowaniu odpowiedniej municyi, należy ją schować do kasetki,