Strona:Kodeks honorowy i reguły pojedynku.djvu/57

warunkach, lub też podjąć walkę bronią białą. Tę ostatnią należy też ewentualnie mieć w zapasie.
 § 185. Sekundanci powinni klientów swoich ostrzegać stanowczo przed wygórowaną — w ich oczach — szlachetnością, którą ma być wstrzymanie się od strzelania do przeciwnika.
 Odmowa strzału może w pewnych warunkach oznaczać bojaźń i chęć zmuszenia przeciwnika, by ten także strzału nie mógł dać.
 Jeżeli w pojedynku z jednorazowym strzałem, pierwszy strzał został bezskutecznym, a przeciwnik strzela wówczas w powietrze — pojedynek jest ukończony.
 Jeżeli jednak w powietrze skierowany jest strzał pierwszy — powinien kierownik walkę natychmiast przerwać; tosamo powinien uczynić, jeżeli strzałów ma nastąpić po sobie kilka, a odpowiadający strzela w powietrze.
 Sekundanci powinni wówczas strzelającego nieprawidłowo, upomnieć aby tego nie czynił, gdyż odbiera możność strzelania przeciwnikowi, poczem musi strzał dać prawidłowo.
 Jeżeli i tym razem strzela w powietrze, należy walkę przerwać i rozejść się spisawszy protokół.
 § 186. Przy pojedynku na pistolety jest ważną sprawa toaletowa. Jasny ubiór jest w wysokim stopniu niepraktyczny, gdyż stanowi cel wyraźny.
 Na placu boju należy bezwarunkowo odłożyć paltoty i wszelkie zarzutki. Kapelusze nosić wolno. Kołnierz surduta należy nastawić, gdyż biały kołnierzyk koszuli stanowi cel zbyt wyraźny. Z kieszeni należy usunąć zegarek, pugilares, papierośnicę, wszystko, co może kulę wstrzymać w biegu.
 W interesie zapaśników leży, by bili się obnażywszy górną część ciała, aby ewentualnej rany nie skomplikować, skoro dostaną się do niej cząstki sukna.
 § 187. Po zrekognoskowaniu placu sekundanci ozna-