Strona:Kodeks honorowy i reguły pojedynku.djvu/74

czając przytem, że komenda padnie jedna tylko: naprzód! Przed nią nie wolno absolutnie dać strzału, nie wolno też strzelać po zakomenderowaniu przez jednego ze sekundantów: stój!
 § 268. Po tych formalnościach ustawiają sekundanci przeciwników na przeznaczonych dla nich miejscach i sami wraz z lekarzami zajmują pozycyę na uboczu od głównej linii strzału, która w tym wypadku jest gzygzakowatą; lekarze za nimi.
 § 269. Na komendę: naprzód! rozpoczynają przeciwnicy walkę.
 Mogą dać strzał natychmiast z miejsca, albo później postąpiwszy naprzód wzdłuż linii prostej lub krzywej, gzygzakowatej — przyczem od linii prostej nie wolno oddalić się więcej, niż na dwa kroki.
 § 270. Odstąpienie od lnii prostej, łączącej oba stanowiska, na odległość większą nad dwa kroki, jest zgwałceniem reguł pojedynkowych. Sekundanci spostrzegłszy je, powinni walkę natychmiast przerwać.
 Taksamo nie wolno absolutnie przekraczać baryery.
 Tempo postępowania naprzód zostawia się każdemu zupełnie do woli, tudzież chwilę wystrzału, byle ten nastąpił w ciągu jednej minuty od komendy. Podczas postępowania należy pistolet trzymać ciągle pionowo i nie strzelać; celować i dać strzał wolno tylko przystanąwszy.
 § 271. Wypaliwszy — należy na temsamem miejscu przystanąć nieruchomo i czekać strzału przeciwnika.
 Tenże, jeśli dotąd stał nawet na pierwszem swojem miejscu, może postąpić do granicy baryery, byle to nie trwało dłużej nad jednę minutę od pierwszego strzału.
 Po upływie tego terminu traci prawo odpowiedzi i sekundanci powinni natychmiast wkroczyć.
 § 272. Jeżeli żaden z przeciwników nie został trafiony