§ 301. Jestto pojedynek najniebezpieczniejszy i sekundanci powinni dobrze się obliczyć ze swojem sumieniem i stosunkami przeciwników, zanim go zaakceptują; powinni go też bezwarunkowo uchylić, jeżeli nie przemawiają za nim powody nadzwyczaj poważnej natury.
§ 302. Pojedynek ten polega na tem, że kierownik daje przeciwnikom, ustawionym jak w pojedynku na pistolety ze stałemi stanowiskami, trzy sygnały przez klaśnięcia w dłoń.
Przy uderzeniu pierwszem mają zapaśnicy podnieść broń, przy drugiem — mierzą do siebie, przy trzeciem — równocześnie strzelają.
Jeżeli miała miejsce obraza trzeciego stopnia, powinien kierownikiem być sekundant obrażonego.
§ 303. Przybywszy na plac boju sekundanci oznaczają stanowiska, które powinne być oddalone od siebie dwadzieścia pięć do trzydziestu pięciu kroków.
Gdyby sekundanci nie mogli się zgodzić co do odległości — zarządza się losowanie lub przyjmuje środek arytmetyczny.
§ 304. Następnie otwiera kierownik kasetkę z bronią wobec wszystkich sekundantów i nasamprzód podaje obu przeciwnikom broń nienabitą, aby mogli wypróbować kurki pistoletowe.
§ 305. Nabijania broni dokonywują zwykle sekundanci,
Strona:Kodeks honorowy i reguły pojedynku.djvu/80
Ta strona została uwierzytelniona.
F. Pojedynek ze strzałem na dany sygnał.
