Strona:Kogut Koko i Kwoczka Czarnooczka.djvu/15

Koko! Zbudzi się i zje! cicho! biedaku... Mam cię znowu, o mój najmilszy! Wyżalisz się, wypowiesz wszystko, ale w domu, teraz zbudziłbyś tego bandytę, (całuje go i pieści).
 KOGUT. Czy uciekać?
 KWOCZKA O. nie jeszcze... musimy go unieszkodliwić! Trzeba, żebyś przydźwigał duży kamień... Patrz, leży tutaj... Włożymy do worka i zaszyjemy otwór. Będzie myślał, że ciebie dźwiga...
 KOGUT. Ach! kwoczko moja miła, droga, jakaś ty mądra! I ja mogłem ciebie dziś rano nazywać nieinteligentną. Zaraz idę po kamień! (przyciąga na sznurze).
 KWOCZKA. Gdzież ta Przybranka? (pakuje kamień do worka).
 MYSZKA. Mam nici i igłę...
 KWOCKA. Cóżeś była tak długo?
 MYSZKA. Bałam się kota. Siedział za krzakiem...
 KWOCZKA. Biedaczka! Daj igłę...
 MYSZKA. Aha! Widzę do czego potrzebna! (pomaga).
 KWOCKA. Schowajmy się teraz i patrzmy, co się z nim stanie... (stają zdaleka).