Strona:Koniki Tadzia, Stróżak, Lekcja Emilki.djvu/18

 Ale Franek nie ustawał molestować matkę...
 — Mamuchno złota! Mamuchno jedyna! On taki biedny! Taki mały! Tak tam piszczy, jak ten wróbelek!
 Matka broniła się, jak mogła.
 — Daj mi ty spokój i z twoim Karolkiem! Dość ja z tobą jednym mam biedy!
 Franek się wyprostował, zabłysły mu oczy.
 — Mamo! — zawołał, bijąc się kułakiem w podartą kamizelczynę — słowo honoru mamie dajęj że jak mama Karolka weźmie, to ja się poprawię. No, już ja mamie powiadam! Ma mama moje słowo! Jak ja się nie poprawię — tom kiep!
 Jeszcze się w piersi bił, kiedy wszedł ojciec i postawiwszy w kącie mitłę, rzekł:
 — A wiesz, matka, że ja bym tego tam bąka, tę sięrotę ze suteryny wziął...
 A Franek buch ojcz do nóg.
 — Tatuńciu złocisty! Tatuńciu serdeczny, jedyny!...
 — A tobie co chłopaku? — pyta ojciec.