Strona:Koran (Buczacki) T. 2.djvu/317

Ta strona została skorygowana.
ROZDZIAŁ XXVI.
Wydany w Mekce — zawiera 228 wierszy.
POECI.[1]

W Imie Boga litościwego i miłosiernego.

1. T. S. M[2]. To są znaki księgi ogłaszającéj prawdę.
2. Ich niedowiarstwo martwi ciebie.
3. Mógłbym zesłać z nieba cud, przed którym uchyliliby czoła swoje.
4. Lecz przestrogi które im zsyłam, służą tylko na oddalenie ich od wiary.
5. Oni Islamizm o fałsz oskarżyli, usłyszą nowinę, z któréj żartować nie będą.
6. Czyż nie patrzyli własnemi oczyma na ziemię? Nie widzieliż wszystkich płodów, któremi ją wzbogaciłem.
7. Moja wspaniałość jaśnieje zewsząd, lecz większa część nie ma wiary.
8. Pan twój jest Wszechmogącym i Miłosiernym.
9. Bóg zawołał Mojżesza i rzekł do niego: Idź do występnego ludu.

10. Idź do Faraona, czyż on nie będzie mnie obawiać się?

  1. Tak nazwany z przyczyny że w końcu tego rozdziału Arabscy Poeci przedstawieni w najgorszem świetle.
  2. Znaczenie tych liter Bogu tylko jest wiadome.