Strona:Korczak-Bobo.djvu/10

 — Dobry cień nieruchomo pochylony nad plamą koloru mleka, — co robi dobry cień?
 Bobo się dziwi szeroko otwartemi oczami, lekko uchylonemi ustami i powolnym, zrównoważonym oddechem.
 — Powiedz mi bobo, — zapytuje wreszcie ojciec, odkładając gazetę, — jaki jest twój pogląd na dzisiejszy układ stosunków politycznych?
 Bobo pociąga za sznurek ojcowskich binokli i odpowiedziawszy: „grr... mff... waua“ — podskakuje z wielkiej uciechy.
 — Ach bobo, bobo, — mówi ojciec z żalem, — ty o polityce nie masz najmniejszego wyobrażenia.
 Bobo zaś, ściągnąwszy binokle, podnosi do góry rękę, i mówi tonem zdobywcy:
 — O-o-o-o!
 A matka zwraca się do ojca:
 — Rzuć że ten wstrętny papieros, bo dziecko poparzysz.
 — Ach bobo, bobo, — ciągnie gorzko ojciec — ty jesteś wielki, wielki cymbał.
 Tu bobo zaczęło mruczeć i przeszło z rąk ojca do matki.
 — Biedny bobuś, — żali się matka, — od cymbałów mu wymyślają, ubliżają bobasiowi, znieważają; nikt bobasia nie szanuje.
 Bobo nos kułakiem wyciera.