Strona:Korczak-Bobo.djvu/189

 Echo natury odpowiada: święta.
 Wołam: przyjaźni czysta.
 A echo mówi: czysta.
 Natura rozmawia ze mną, nie przeczy; ja wierzę jej słowom.
 A oto ludzie.
 Wołam: miłości bratnia.
 Echo świata odpowiada śmiechem: niema jej, jest egoizm tylko.
 Wołam: ideale.
 A świat: niema, jest tylko tęsknota za nim.
 Wołam: o miłości.
 A świat: niema jej, są tylko żądze.
 Wołam: pocieszycielko nadziejo.
 A świat: matka głupich.
 Wołam: nie budźcie mnie, okrutni i bezlitośni.
 A świat: zbudź się, otwórz oczy.
 W imię czego budzicie mnie, bym cierpiał?
 — W imię prawdy.
 O nie chcę waszej prawdy, bo mam własną, którą kocham, nie wydzierajcie mi jej.
 A teraz wiecie, dlaczego wolę słuchać głosu natury.
 Jeżeli taką jest twoja prawda, świecie, toś grzeszny, zły, skalany. Jeśli taką jest