Strona:Korczak-Bobo.djvu/78

 — Wiecie, że jak wejść do studni, to można w dzień widzieć gwiazdy.
 — A jakże, zauważa ironicznie Józio.
 — Nie — a jakże, bo pani mówiła.
 — Twoja pani tyle wie, co zje.
 — Żebyś ty wiedział tyle, co pani.
 — Wszystkie baby nic nie wiedzą, mówi Józio, któremu udzielił się smutny nastrój Stasia.
 — A mamusia także jest baba, to mamusia także nic nie wie. — Dobrze... dobrze...
 Rozmowa się nie klei; Zosia się nie zraża.
 — A jak patrzeć na błyskawicę, to się oślepnie.
 — To ci także mówiła pani? — pyta Stasio, który już skończył drobne wiadomości w kurjerku.
 — Nie, to ja sama wiedziałam.
 Do pokoju wchodzi Ludwika.
 — Stasiu, pani powiedziała, żeby Stasio grał... Niech Stasio rzuci kurjera, bo tam nic mądrego niema dla Stasia.
 — Jak Ludwika nie umie czytać, to Ludwika nie wie, czy mądre, czy głupie.
 — Nie umiem, bo mnie nie uczyli, — mówi Ludwika.
 I Stasio żałuje, że jej tak powiedział. — Ludwika opowiadała im raz, kiedy mamy nie było, — jak ją biła macocha, jak ją po-