Strona:Korczak-Bobo.djvu/83

 Inspektor bierze kartkę od Malinowskiego i wchodzi do piątej klasy na lekcję.
 — Po co ci było z nim zaczynać?
 — Pilnuj swojego nosa.
 A to się wiedzie temu Przemyskiemu, — no!
 Stasio ma godzinę do namysłu. Inspektor zapisze do sztrafnego dopiero na dużej pauzie. — Prosić, czy nie prosić?
 — Idź poproś, — namawiają koledzy, — powiedz, że cała klasa widziała.
 — Niech no ja będę dyżurnym, — mówi jeden, — to Malinowski dostanie za ciebie.
 — Świnia, lizuch, — bydlę.
 Stasio czeka przed drzwiami piątej klasy, inspektor nigdy zaraz po dzwonku nie wychodzi, tylko dopiero w pięć minut. — Obok Stasia wszyscy jego stronnicy w pogotowiu, — to świadkowie; trochę zdala — reszta klasy.
 — Co to znów za zbiegowisko? — pyta, wychodząc inspektor.
 — No idź, — pchają go koledzy.
 — Proszę pana... — zaczyna Stasio.
 Powie mu wszystko, — od samiutkiego początku, wszystko, jak na spowiedzi, — wszystko od poniedziałku. — Przebaczy mu, — musi mu przebaczyć — musi mu przebaczyć.
 — Rozejść się! — Kartkę Malinowskiego inspektor trzyma w ręce.
 — Proszę pana... ja...