Strona:Korczak-Momenty wychowawcze.djvu/48

 — Nie wychodź boso na dwór. Nie pij surowej wody. Czy ci nie zimno, czy brzuch nie boli?
 Toć to właśnie egoizuje, deprawuje, ogłupia — „nasze“ dzieci.
 Wrócił z warsztatu o 6-ej.
 Nie chce jechać w niedzielę do Tarnopola.
 — Po co? Tydzień i zaraz jeździć. Czy pan Walenty też z nami pojedzie? Czy długo będziemy?
 Nie chce pisać listu do brata.
 — Przecie go zobaczę.
 — A jak go nie zastaniesz w domu?
 — No to niech już będzie.
 — Więc co na początku napiszesz?
 — Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
 — A dalej?
 — Nie mogę wiedzieć.
 — Czy napisać, że byłeś słaby?
 — Nie!
 Ledwo się powstrzymałem od ironicznego pytania: „no, a o ciastku z powidłami i salcesonie?”
 List krótki: pracuję w warsztacie ciesielskim, robota mi się podoba, pan uczy mnie czytać i rachować, możesz być o mnie spokojny.
 — Jak podpisać?
 — Stefan Zagrodnik.
 — A może napisać: całuję cię serdecznie.
 — Eee, nie potrzeba.
 — Dlaczego?
 Szeptem:
 — Bo się wstydzę.
 Proponuję:
 — Czy chcesz teraz ze swego przepisać na czysto, czy ja ci napiszę na kartce, a ty z kartki przepiszesz?