den odpowiedział: „Najbardziej mnie złości, jeżeli mówię prawdę, a nie wierzą mi; naprzykład, szukam czapki, która mi się zarzuciła. A ktoś podchodzi i pyta się, gdzie jest ulica Krucza; mówię mu, że nie mam czasu, bo szukam czapki. A on: — Umyślnie tak mówisz, bo nie wiesz. Albo prosi kto, żeby mu coś pożyczyć: gumy, albo co, — powiadam, że nie mam, a on nie wierzy: — Masz, tylko nie chcesz dać. Jabym go za to zabił!“ — Czy uwierzycie, że od tej pory znacznie rzadziej mówię, że komuś nie wierzę; chyba, że mam pewność, że kłamie!
Na pytanie, kogo najbardziej nie lubią, odpowiedziano: jeżeli ktoś nie ma ambicji; mówi mu się, żeby sobie poszedł, a on się jeszcze więcej czepia.
To są niezmiernie ciekawe rzeczy.
11. Wspominam o nagrodach. — Jakie mają być nagrody? Redakcja pisma szkolnego nie będzie bogata, więc i nagrody nie mogą być kosztowne. — Doświadczenie nauczyło mnie, że bardzo miłą nagrodą jest pocztówka pamiątkowa. Wybiera się pocztówkę z jakimś odpowiednim obrazkiem, stronę adresową zalepia się czystym papierem i umieszcza napis mniej więcej taki:
„Uchwałą sądu konkursowego z dnia ..... przyznana została (imię i nazwisko) pocztówka pamiątkowa.
(data) (podpisy)
Albo:
„Uchwałą komitetu redakcyjnego (nazwa pisma) przyznana została (temu a temu) pocztówka pamiątkowa“.
Można napisać, za co pocztówka przyznana została. Więc: „za udział w konkursie“, — „na pamiątkę rocznej (półrocznej) współpracy“, — „w dniu jubileuszu dziesiątego (dwudziestego) artykułu“.
Można dla zachęty zaznaczyć w prospekcie, że za 20—25 artykułów wydawać się będzie jubileuszową pocztówkę pamiątkową.
