Strona:Kot w butach - baśń fantastyczna.djvu/7

Ta strona została uwierzytelniona.
—   5   —

marzeniem kota, mieć buty. Natychmiast kupił mu buty ze sztylpami i ubrawszy w nie spacerował wciąż z kotem po polach, lasach i miasteczkach.
Ludzie dziwili się takiemu ubraniu kota i nie wołali na niego inaczej, jak: Kot w butach!
Jędrek mężniał i rósł, a tymczasem ojciec stawał się coraz słabszy, coraz bliżej czuł swój koniec i coraz więcej myślał o tem, żeby dobytek swój w dobrych rękach zostawić.
Wreszcie zachorował śmiertelnie. Przed końcem zawołał rodzinę i wobec wszystkich zapisał młyn i cały swój dobytek starszemu synowi, dla Jędrka zostawił kota w spuściznie.
Po napisaniu swej ostatniej woli, umarł.