Strona:Kowalowa góra. Na widecie.djvu/034

 — Czy kochasz ty mnie? — zapytał nie bez pewnego strachu.
 — A czemu nie? — odpowiedziała.
 Spojrzeli na siebie, zbliżyli się bardziej i słyszeli, jak serca im bili gwałtownie.
 Szczęśliwy, krokiem przyśpieszonym, poszedł do chaty ojcowej, a Staszka w dłoń uderzyła, mówiąc:
 — Dobre wróble... o! dobre wróble wy moje!...
 I od tej chwili żadnej krzywdy tym ptaszkom nie pozwoliła wyrządzić.
 Ładny to wieczór wtedy był dla niego, jakiego jeszcze nie pamiętał w swem życiu. Wpadł wesoły do chaty, ucałował ręce rodzicielki, a matka Makryna postawiła przed nim miskę klusek z serem, z grubemi kawałami słoniny, zjadł wszystkie tchem jednym, kawałkiem chleba resztę tłustości wybrał i nie pogardził plackiem z makiem, którym go matka, widząc apetyt jedynaka, poczęstowała. Zjadł, nie obejrzał się nawet, z blaszanej kwarty wodę wypił i poszedł do koni, które na nocną paszę na daleką łąkę popędził.