Strona:Król Cyganerji; Znakomity Gaudissart; Bezwiedni aktorzy.djvu/213

ucztę pod pozorem rail-ways, dziś bowiem bardziej niż kiedykolwiek rabuje się po drogach.
 — A ba! ale to w Pirenejach1?.. spytał młody człowiek poważniejąc.
 — Tak, rzekł Gazonal.
 — I pan głosuje przeciw nam przy wyborach?... rzeki mąż Stanu przyglądając się Gazonalowi.
 — Tak, ale po tem co pan powiedział przy mnie, przekupił mnie pan. Słowo majora Gwardji Narodowej, sprawię by postawiono pana kandydaturę...
 — No i cóż, czy wciąż ręczysz za swego kuzyna?... spytał młody człowiek Leona.
 — Kształcimy go... rzekł Bixiou tonem głęboko komicznym.
 — Zatem zobaczę... rzekł dygnitarz żegnając przyjaciół i wracając spiesznie do sali posiedzeń.
 — Któż to taki? spytał Gazonal.
 — To? to hrabia de Rastignac, minister wydziału, w którym się znajduje twoja sprawa.
 — Minister!... to tylko tyle?
 — Ale to stary przyjaciel nas wszystkich. Ma trzysta tysięcy franków renty, jest Parem Francji, król zrobił go hrabią, to jest zięć Nucingena i jeden z paru mężów Stanu, których wydała Rewolucja Lipcowa. Ale władza nudzi go czasem i przychodzi pośmiać się z nami...
 — Ale, ale, kuzynie, nie powiedziałeś nam,