Strona:Królewicz - żebrak wg Twaina.djvu/010

 — Aufal Corty — dziwna nazwa. — Czy masz rodziców.
 — Mam, sir, mam także babkę i dwie siostry Anię i Lizię...
 — Babka zapewne kochać cię musi?
 — A tak, sir, wtedy, gdy śpi, lub się upije, — odparł Tom z westchnieniem, — skoro jednakże wytrzeźwieje, bije bez litości.
 Oczy księcia zabłysły gniewem.
 — Co? Ona biłaby takiego wątłego biedaka. Ha! dziś jeszcze każę uwięzić tę babę. A ojciec, powiedz, czy dobrym jest dla ciebie?
 — Nie lepszy od babki sir, — Tom odrzekł.
 — Matka zaś twoja, — pytał dalej książę.
 — O! ta zawsze dobra i kochająca, tak jak moje siostrzyczki Ania i Lizia.
 — Ileż one lat mają?
 — Czternaście i piętnaście...
 — Dużo mają sług te twoje siostry?
 — Sług? — zapytał malec zdziwiony — a na co im sługi?
 — Jakto na co? — pytał książę, patrząc z coraz większem zdumieniem na chłopca, — któż je więc rozbiera na noc i ubiera rano?
 — Nikt, sir, — odpowiedział Tom — czyliż ma być tak trudnem, zdjąć to jedyne ubranie, jakie się ma na sobie?
 — Jedyne ubranie — powtórzył książę — macie więc tylko po jednem?
 — Na cóż nam więcej, wszak człowiek ma na sobie tylko jedno ciało, a więc pocóż mu dwa ubrania.
 Książę wybuchnął serdecznym śmiechem.
 — No, no, nie gniewaj się — mówił głaszcząc Toma — bynajmniej nie chciałem ci ubliżyć. Śmie-