Strona:Krwawe drogi.djvu/024

PRZEZ MGŁY

Starszy oficer pilnie badał mapę sztabową. Wyznaczał punkty, żywo porozumiewając się z młodszym kolegą.
 — Komendancie, to niemożliwe. Zważcie, na co narażacie swoją osobę, a z nią...
 — Daj pokój pochlebstwom. Głupstwo. Muszę tam być. Jutro może trzeba będzie ruszyć dalej...
 — No to jutro, gdy będziemy przechodzić przez ten przeklęty folwark. Wogóle nie rozumiem tego oporu...
 — Muszę, chcę...
 — Dobrze, ale ja nie biorę odpowiedzialności.
 — Śmieszysz mnie, mój drogi.
 — Przepraszam.
 — No, nie gniewaj się...
 — Do kroćset...! — krzyknął tamten. Dla jakiejś fantazyi sentymentalnej...
 — Ho — ho! I wy też skłonni jesteście uważać mnie za fantastę...
 — Ale gdzież tam... zmieszał się tym razem młody oficer.
 — Zresztą Józek poszedł zbadać okolicę. Jeśli wróci z raportem, że „czysto“... pojadę. Będę z powrotem na dwunastą.