go w miłości, a my przy najmniejszym cierpieniu żądamy pociechy — a pociechy większéj jak sama boleść. Obyśmy przynajmniéj u Niego téj pociechy szukali! Dźwigamy krzyż Chrystusa a u świata pomocy żądamy — ale świata pociecha ten ciężar jeszcze cięższym uczyni. Świat krzyż Chrystusa w krzyż swój zamienia — i będziem dźwigać ten krzyż świata i wydżwigniem go aż na szczyt góry żywota, i zapytamy: gdzież jest chwała krzyża? Chwała jest w krzyżu Chrystusa, ale nie w krzyżu świata. Krzyż Chrystusa wyswobadza duszę, krzyż świata gnębi ją — krzyż Chrystusa daje życie, krzyż świata daje śmierć.
Westchnijmy do Jezusa upadającego pod krzyża ciężarem, pod którym i my tak często upadamy. O gdybyśmy chcieli pojąć życie w prawdzie, przyjęlibyśmy je w boleści. Komu krzyż jest tajemnicą, temu tajemnicą jest i życie. Staliśmy się członkami ciała Chrystusa, a więc członkami ukrzyżowanymi żyć powinniśmy. Poświęćmy tę krótką pielgrzymkę na rozpamiętywanie krzyża Chry-
