O tajemnico pełna miłości, rozbudzająca ufność i wdzięczność w sercach naszych — nie dla braku sił pozwolił Zbawiciel Szymonowi aby Mu dopomógł do dźwignięcia krzyża, ale pozwolił to w pełności miłości swojéj, On, który pomaga nam dźwigać krzyż nasz, chce abyśmy Jemu tę wysługę miłości czynili — chce abyśmy jako miłością tak i cierpieniem z Nim się łączyli — grzechy nasze ten krzyż Jezusa tak ciężkim czyniły, cnoty nasze mogą go ulżyć. Strzeżmy się więc grzechu, starajmy się i innych od niego ustrzedz. Idźmy więc w ślady Symeona — idźmy pomagając Zbawicielowi — a Jezus będzie dla nas tym Szymonem i pomoże nam do dźwigania krzyża naszego.
Weronika nie zważając na te tłumy otaczające Zbawiciela, zbliża się do Niego aby obetrzeć oblicze krwią i łzami zlane a obraz twarzy Jego odbił się na chustce
