dziękujcie że pootwierał źródła łez w głębi serca waszego, że was nauczył cierpieć i kochać.
Jedna z najboleśniejszych ran towarzystwa ludzkiego jest: grzech przeciwko cnocie czystości popełniony. Ten grzech podkopuje szczęście rodziny, niszczy siły fizyczne, zaciemnia jasność myśli, odbiera miłość sercu, wykorzenia wiarę, zaciera obraz Boga na duszy naszéj. Na zadość uczynienie za wszystkie podobne grzechy przyjął na siebie Zbawiciel to bolesne obnażenie; nagi stanął w obliczu nieba i ziemi, aby nagość naszą pokrył — wszystkie rany ciała Jego przez to gwałtowne zdarcie odzienia na nowo otwarte krwi strumienie wylały — a Jezus milczał wśród tak okropnych boleści. O nauczmy się milczeć, kiedy złość ludzka zaledwie przyschłą serca ranę na nowo otwiera. Nie w słowach ale w milczeniu, szukajmy obrony naszéj, nie zemstą ale odpuszczeniem zwyciężym nieprzyjaciela, nie nienawiścią ale miłością odziedziczym niebo.
