Święta Jadwigo! Wśród bogactw uboga
Tyś była wszystkich cierpiących pociechą,
Wszystkich miłując dla miłości Boga
Tyś nie wzgardziła najuboższa strzechą!
Uczyń mnie także dobrą, miłosierną
I w każdej sprawie i mowie łagodną
I obowiązkom życia mego wierną,
W duszy spokojną i w myśli swobodną.
Święta Jadwigo, w smutku i potrzebie
Bądź zawsze naszą opiekunką w Niebie.
Nie odwracaj oczu twoich od ubogiego dla gniewu, a nie dopuszczaj proszącym z tyłu Cię przeklinać. Bo tego, który Cię w gorzkości duszy przeklina, modlitwa wysłuchana będzie: a wysłucha go ten, który go stworzył. Wybaw tego, który krzywdę cierpi z ręki pysznego, a nie kwaśno znoś na duszy Twojéj. Na sądzie bądź miłosierny, sierotom jako ojciec, a matce ich miasto męża. I będziesz Ty jako Syn najwyższego posłuszny, i zmiłuje się nad Tobą więcéj niżli Matka.
