Ta strona została uwierzytelniona.
Na wsi tej skraju jest ostatnia chata,
samotna tak, jak dom ostatni świata.
A droga, której wioski nie przywiąże,
powoli dalej w nocną dal podąża.
Ta mała wioska przeskokiem jest tylko,
drogą wzdłuż domów zamiast ścieżki,
między dalami tęskną, czujną chwilką.
Kto wyjdzie z wioski, idzie długo, srodze,
a wielu może umiera po drodze.
