We wysiłkach narodu polskiego około odrodzenia swego w ramach własnego ustroju państwowego stolica Wielkopolski niepoślednią odgrywa rolę.
Jako najdalej na zachód wysunięta strażnica kultury polskiej, jako brama zachodnia państwa polskiego, przez którą idą prądy myśli Zachodniej Europy ku Polsce, szczególne ma zadania i obowiązki wobec narodu polskiego.
Dla najbliższego sąsiada niemieckiego rozwój Poznania jest sprawdzianem, czy Polacy, odsunięci za czasów panowania pruskiego od rządów, zdolni są władać miastem o własnych siłach. Obywatelstwo miasta Poznania jest świadome tej swojej roli państwowej i pełne jest poczucie odpowiedzialności za losy miasta tak bardzo narażonego na krytykę obcych. Przejmuje się serdecznie jego rozwojem, interesuje się żywo planami jego rozbudowy, strzeże jego pamiątek, baczy na jego rozkwit gospodarczy i kulturalny. Wybiera władze miejscowe oględnie, by nie narazić na wypaczenie linij rozwojowych miasta i podstaw jego komunalnej gospodarki. Wybrani włodarze miasta mają silne oparcie w głębokim patrjotyźmie lokalnym mieszkańców.
Książka jubileuszowa miasta Poznania ma zobrazować dziesięcioletnią pracę polskich gospodarzy miasta Poznania i być dowodem nietylko pracowitości i przemyślności obywatelstwa polskiego, ale także i dokumentem politycznej wagi, wykazującym ze szczególną siłą, że polscy włodarze miasta nietylko że nie uronili niczego z elementów dawnego jego poziomu cywilizacyjnego, ale usilną pracą, dokonaną w trudnych warunkach finansowych, przyczynili się do rozkwitu miasta większego, niż to wykazać może jakikolwiek okres czasów panowania obcego.
Pomyślny stan gospodarki miejskiej umożliwił korporacjom miejskim śmiałą decyzję urządzenia w Poznaniu na dziesięcioletnią rocznicę odzyskania niepodległości Powszechnej Wystawy Krajowej. Myśl znalazła żywy oddźwięk
