dla większego zabezpieczenia racjonalnego rozwoju miasta w pewnej mierze byłoby wskazanem rozszerzenie granic Poznania o terytorja niektórych gmin przyległych. Osobne piętno miast nada niewątpliwie Wystawa Krajowa. Już Targi poznańskie wytworzyły pewien oddzielny zakątek targowy, a w większej mierze uwydatni to Wystawa Krajowa. Budownictwo powojenne było stosunkowo słabe, to też nie rozrastały się dzielnice w takiem tempie jak w początkach XX wieku. Bądź co bądź powstało kilka charakterystycznych osiedli, jak n. p. w Górczynie, na południu Wildy, na zachodzie Jeżyc i Św. Łazarza. Przybyło kilka budowli charakterystycznych: budynki targowe, kościół Zmartwychwstańców, odnowiony kościół Katarzynek, nowa Elektrownia, Spalarnia, wieże Radja, wieża przy kościele św. Marcina i t. p.
W granicach obecnych odróżniamy na terenie miasta Poznania następujące dzielnice topograficzne:
- na prawy brzegu Warty: Śródka (do której wlicza się Zawady i Ostrówek), Ostrów Tumski (łącznie Zagórza), Chwaliszewo, Berdychowo (z Piotrowem), Miasteczko; wszystkie te dzielnice stanowią razem t. zw. Stare miasto po prawym brzegu Warty.
- Nowe miasto po prawym brzegu Warty stanowią dzielnice wcielone w r. 1925 t. j. Główna, Komandorja, Rataje, i Starołęka.
- Stare miasto po lewym brzegu Warty; Stare Miasto lewobrzeżne wzgl. Śródmieście dzieli się na miasto dolne i miasto górne, miasto dolne czyli Stare Miasto w ścisłem słowa znaczeniu obejmuje historyczne centrum miasta i jego rozszerzenia w stronę południową na dawnych terenach przedmiejskich oraz ku północy na terenach dawnych łąk Groffowskich; Śródmieście górne, także Nowem Miastem zwane, obejmuje tę część Śródmieścia która powstała wewnątrz fortyfikacyj XIX wieku oraz na miejscu fortyfikacyj a od Starego Miasta dolnego różni się położeniem na wyżynie.
- Dębina, 5. Wilda, 6. Dębiec, 7. Górczyn, 8. Św. Łazarz, 9. Jeżyce 10. Sołacz (do którego wlicza się zwykle Grudzieniec, należący właściwie do Jeżyc), 11. Winiary, 12. Naramowice.
Z dzielnic włączonych do miasta w r. 1925 były dawniej z miastem złączone jako wsie miejskie Rataje, Dębiec i Winiary. Komandorja stanowi prastare osiedle przez niektórych uważane jako część Poznania w najdawniejszych wiekach a stanowiące własność rycerzy Maltańskich od XII do początku XIX wieku. Główna była wsią biskupią i łączyła się z gruntami biskupstwa poznańskiego zaliczanemi do Poznania. Starołęka Mała i Naramowice mało miały związku prawnego w Poznaniu, Naramowice jednakże były w średniowieczu własnością obywateli poznańskich.
