Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania210.jpg

czącym rady został Dr. Władysław Mieczkowski, który urząd ten sprawował do kwietnia 1924. Po nim objął przewodnictwo w radzie miejskiej inż. Witold Hedinger, dzierżący je dotychczas. Lista niemiecka wyczerpywała się w miarę odpływu Niemców. W sierpniu 1921 rozpisało ministerstwo b. dzielnicy pruskiej nowe wybory, zmieniło niektóre postanowienia ordynacji miejskiej i wydało nowy regulamin wyborczy (system 5-przymiotnikowy). W wyniku wyborów z dnia 18. grudnia 1921 weszli do rady: z listy Koła Obywatelskiego 28, z Chrześcijańskiej Demokracji 10, z listy inwalidów 2, z N. P. R. 7, z trzech list socjalistycznych 9, z listy inteligencji pracującej 2, z listy niemieckiej 2 radnych. Następne wybory odbyły się dnia 4. października 1925. Dały one wynik następujący: z połączonych Koła Obywatelskiego i Chadecji 34, z N. P. R. 15, z P. P. S. 8, z listy inwalidów 2, z listy Związku Lokatorów 1. Przy wyborach do Sejmu Rzeczypospolitej zwyciężyła w r. 1922 lista wspólna Związku Ludowo-Narodowego i Chrześcijańskiej Demokracji, z której wyszli wszyscy 4 posłowie miasta Poznania, z wyborów 1928 r. weszli do sejmu 2 posłowie Stronnictwa Narodowego i 2 posłowie Bezpartyjnego Bloku współpracy z rządem. Przy ostatnich wyborach ujawnił się dość znaczny wpływ komunistów na pewne warstwy społeczne.
 Podstawy ustroju miejskiego pozostały przez czas dłuższy niezmienione. Ordynacja miejska z 30 maja 1853 zachowała moc obowiązującą. Pewne zmiany wprowadziło w r. 1921 ministerstwo b. dzielnicy pruskiej, głównie co do składu korporacyj miejskich i systemu wyborczego. Samorząd miejski w b. dzielnicy pruskiej opiera się na odrębnych zasadach organizacyjnych w porównaniu z innemi dzielnicami. Samorząd ten okazał się korzystnym. Przygotowania do polskiej ustawy o gminie miejskiej toczą się od r. 1921. W walce o ustawę ustrojową stoi Poznań na czele grupy zachodniej zamierzającej do zachowania zasad obowiązującego w Ziemiach Zachodnich systemu. Konstytucja z dnia 17. marca 1921 zapewniła szeroko pojęty samorząd terytorjalny. Do r. 1923 nie troszczyło się zresztą ustawodawstwo o samorządy; odebrano im wpływ na szkolnictwo, zresztą pozostawiono na zachodzie prawa dawne. W r. 1923 uregulowano tymczasowo prawa podatkowe samorządu terytorialnego. Poprzednio oparta była skarbowość miasta Poznania na ustawie o daninach komunalnych z r. 1893.
 W stosunkach dawniejszych czerpało miasto główne dochody z podatków dochodowego i budynkowego, w nowych warunkach punkt ciężkości przeniósł się na podatki przemysłowe i dochodowe. Źródła podatkowe stały się mniej wydajne, ponieważ obciążenie podatkowe na rzecz państwa wzmogło się znacznie. Bądź co bądź była ustawa o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych z dnia 11. sierpnia 1923 poważną pomocą dla gmin